Өглөө.мн Шинэ өглөө, Шинэ мэдээлэл
Монгол Улсын гавьяат жүжигчин Э.Бүрнээбаяртай ярилцлаа.
-Та одоо ямар байгууллагад харьяалагдаж байна вэ?
-Одоогоор ямар нэг байгууллагад харьяалагдаагүй. Чөлөөт уран бүтээлч. Нийтийн дуучдын нэгдсэн холбооны гишүүн. Нэгдсэн холбооны хамгийн ахмад нь Н.Чулуунхүү ах маань байна. Дараа нь би. Ахмадуудын нэг болж ажиллаж байна даа. Чөлөөт уран бүтээлч болсон учраас хөдөө орон нутагт очиж ажиллах үе их гарч байгаа. Тэтгэвэртээ гарсан гээд уран бүтээлээсээ холдсон зүйл байхгүй. Харин ч бүр ажил ихтэй болсон.
-Урлагийн зам мөртэй хэрхэн холбогдож байв?
-Миний урлагийн замд орсон замнал их сонин. Аравдугаар ангиа төгсөөд Техник мэргэжлийн сургуульд сурч төгсөөд үсчин болж байлаа. Тухайн үед Хувьсгалт залуучуудын эвлэлийн шугамаар уралдаан тэмцээн, урлагийн үзлэгт оролцож, “Сэлэнгийн долгио” чуулгын тоглолтод гуйж байгаад дуулдаг байсан. Яагаад ч юм урлаг надтай ойр байсан санагддаг юм. Тэгээд үсчинээр гурван жил ажиллаж байтал аймагт Хилийн цэргийн дуу бүжгийн чуулгынхан ирж тоглосон юм. Тэднийг ирснийг сонсоод шууд л очоод шалгуулсан чинь “Намар хотод ирээрэй” гэсэн юм. Ингээд л гурван сар цалингүй дагалдангаар ажиллаж байгаад дуучин болсон доо. Урлагийн хүн болсон минь хувь тавилан гэж боддог.
-Та гавьяаныхаа амралтад байдаг шүү дээ…?
-20 настайдаа хилийн цэргийн дуу бүжгийн чуулгад ороод 20 гаруй жил ажилласан. Насаараа хамт байсан ажлаа санах үе бий. Чуулгаараа ороод явж байхад их дотно санагддаг. Уран бүтээл гэдэг тэтгэвэрт гардаггүй учраас үргэлжлүүлээд дуугаа дуулаад явж байна. Хилийн цэрэгт байхдаа гавьяат жүжигчин болсон. Нэг газар тасралтгүй ажиллана гэдэг сайхан санагддаг. Яг л нэг гэр бүл шиг болсон байдаг юм. Миний бүхий л гавьяа шагнал хилийн цэрэгтэй салшгүй холбоотой. Ер нь би өөдрөг үзэлтэй хүн л дээ. Хэдэн ч хүний өмнө гараад дуулсан ч уран бүтээлч хүн жаргалтай байдаг. Ер нь сэтгэл санаагаар унаж байсан үеэ санадаггүй. Энэ бол дууны л ач буян. Байнга олон хүнтэй уулзаж, өөр өөр орчинд ажилладаг учраас муу муухайг бодох зав байдаггүй гэх үү дээ.
Үргэлжлэлийг энд дарж уншина уу
