Өглөө.мн Шинэ өглөө, Шинэ мэдээлэл
Хилийн цэргийн дуу, бүжгийн чуулгын гоцлол дуучин, Монгол Улсын гавьяат жүжигчин Гомбын Өлзийсайхан агсны зээ хүү Г.Батгомботой ярилцлаа. Тэрбээр эмээгийнхээ авьяасыг өвлөж, “Сэмхэн дурламаар” шинэ уран бүтээлээ өлгийдөн аваад удаагүй байгаа ажээ.
-Хилийн цэргийн дуу бүжгийн чуулгаар овоглосон олон сайхан уран бүтээлчид өөр өөрсдийн оршин буй цаг хугацаа, орон зайг эзэгнэн, ард түмнийхээ хайр хүндэтгэлийг хүлээсээр явна. Таны эмээ ч тэр сайхан дуучдын алтан үеийн төлөөлөл болж чадсан хүн шүү дээ?
-Тэгэлгүй яахав. Эмээ минь 1945 онд Хөвсгөл аймгийн Тосонцэнгэл суманд төрсөн. Эмээгийн авьяас дунд сургуульд байхад нь тодорч, зургадугаар ангидаа улсын уралдаанд оролцож “Улсын алдарт дуучин” дипломоор шагнагдаж байсан гэж аав ярьдаг. Гэхдээ эмээ дунд сургуулиа төгсөөд Архангай аймагт сувилагчийн сургуульд сурч байсан юм билээ. Тэр үедээ тус аймгийн соёл урлагийн 10 хоногийн концертод Л.Мөрдоржийн хөгжим “Хөхөө намжил” дуурийн Алтайн дагинын дуу, монгол ардын дуу “Могой хээр”, казах ардын дуу “Актама”-г дуулж Хөдөлмөрийн хүндэт медалиар шагнагдаж, мэргэжлийн дуучны үнэмлэх авсан гэдэг юм билээ. Түүнээс хойш урлагийн мөр хөөж, Хөвсгөл аймгийн Соёлын ордон, хилийн ба дотоодын цэргийн дуу бүжгийн чуулгад жүжигчин, гоцлол дуучнаар ажиллах болж. Хилийн цэргийн дуу бүжгийн чуулгын дуучин байхдаа 1978 онд МУГЖ цолоор энгэрээ мялаасан. Мөн Ч.Лодойдамбын “Гарын таван хуруу”-ийн Сүрэн, Арбузовын “Эрхүүд болсон явдал”-ын Наталья, Ж.Лодойн “Бүрхэг шөнө”-ийн Саран гэхчлэн нэлээн олон дуулалт жүжгийн дүр бүтээж, зохиолын болон ардын богино дуунуудыг өөрийн өвөрмөц, арга барилаар дуулж нэрд гарсан ард түмний хайртай уран бүтээлчдийн нэг байсан.
-Ардын уран зохиолч П.Бадарч гуай “Застав минь баяртай” дууг маань МУГЖ Г.Өлзийсайхан анд маань өнөө л ганган, өвөрмөц хоолойгоороо халагдах цэргийн хацрыг нортол дуулж билээ” гэж дурссан байна лээ. Эмээгийн тань энэ сайхан хоолойг үр хүүхэд нь өвлөж, дуулж явна уу?
-Миний эмээ чинь их том биетэй, тарган хүн байсан. Түүнийхээ хэрээр цээлхэн, хүчтэй хоолойтой. Эмээ маань зургаан хүүхэдтэй байснаас уран бүтээлийн мөр хөөж, дуулсан хүн байхгүй. Гэхдээ бүгд л найранд гурван дугараатай, хурим найрыг сайхан хөгжөөчихдөг уран сайханчид гэж хэлж болно. Эмээ намайг жаахан байх үед тоглолтоор явахдаа дандаа дагуулж явдаг байлаа. 2007 онд сүүлийн тоглолтоо хийх үед нь би тайзан дээр эмээтэй цуг дуулж байсан юм. Тоглолт нь эхлэх болоогүй байхад би бүх хувцсаа өмсчихсөн, медалиа зүүчихээд Бөхийн өргөөн дотор гүйж явснаа тодхон санадаг. Тоглолтод хилийн цэргийн дуу бүжгийн ансамблийнхан бүгд оролцсон. Намайг хүн бүхэн өхөөрдөөд л, “Удам залгах ач хүү нь байна” гэдэг байлаа. Тэгж эмээгийнхээ тоглолт дээр эмээтэй цуг дуулж байсан. Түүнээс хойш удалгүй 2008 онд өөд болсон доо.
Үргэлжлэлийг энд дарж уншина уу
