Ханиа сонгох газар газрын ёсон

Энэ аймшигт заншил 1930-аад оныг хүртэл Тайванд хадгалагдсаар байв. Атаял омгийн эрчүүд эрийн цээнд хүрч, эхнэр авах хүсэлтэй байгаагийн тэмдэг болгож хайртдаа дайсныхаа толгойг авчирч өгдөг байлаа. Бусдын атаархлыг төрүүлэхийн тулд бүсгүй энэ “бэлгийг” шонд өлгөөд олонд үзүүлдэг байжээ.

19-р зуунд зарим скандинав овгийнхон энэ асуудлыг маш энгийн аргаар шийдэж байжээ. Охиныг «боловсорч» дуусмагц хутганы хоосон хуй зүүж өгдөг байв. Ингэхээр эхнэргүй эр хүн бүр охиныг “амьдралын ханиа хайж явааг” ойлгоно. Бүсгүйг таалсан эр хуйнд нь хутгаа хийнэ. Хэрэв бүсгүй хутгыг нь эргүүлж өгөөгүй бол сүй тавьсан гэж үзэж болно. Харин буцаагаад өгвөл өөр хуй хайх хэрэгтэй болно доо.

Энэ ёс саяхныг хүртэл хүчин төгөлдөр мөрдөгдөж бөйжээ. Хэрэв эр хүн эхнэр авахаар шийдвэл таалагдсан бүсгүйгээ хүчээр ч хамаагүй барьж авч үнсээд л болоо. Бүсгүйн (зарим үед 14-16 насны охид өртөх нь ч бий) саналыг хэн ч асуухгүй. Үүний дараа маш яаралтай хурим хийнэ. Ингээд хөөрхий бүсгүй насаараа түүнийг үнссэн балмад эрийн өмч болно.

16-17-р зууны үед Европ, Америкийн залуу хосууд нэг амаргүй давааг давдаг байлаа. Залуус охины гэрт, нэг орон дотор шөнийг өнгөрөөх бөгөөд гэхдээ бүрэн хувцастайгаа бие биедээ огт хүрэхгүй хэвтэх ёстой аж. Ингэснээр залуус бие биеэ сайтар танин мэдэж, дур хүслээ барьж сурах ёстой гэнэ.

Камбожийн Креунг омгийнхон ханиа сонгох тусгай аргатай. Охиныг 13 нас хүрмэгц тусад нь «дурлалын овоохой» барьж өгөх ба охин тэндээ «хэрэгтэй ганцыгаа» олтол хичнээн л бол хичнээн залуутай уулзаж болох гэнэ. Ингэсээр ханиа сонгож хурим хийхийн цагт эргэж буцах асуудал огт байхгүй аж. Энэ омгийнхонд сална гэсэн ойлголт ч үгүй гэнэ.

Энэ заншил Австрид XIX зууны үед түгээмэл байв. Хөөрхөн бүсгүйчүүд таалагдсан залуугаа алимаар дайлдаг байлаа. Зүгээр нэг алимаар биш, оройн бүжигний үеэр суган дороо хадгалсан хөлстэй алимаар шүү. Сонирхолтой нь, залуучууд үүнийг нь ихэд баяртайгаар хүртэж орхидог байжээ.

Харин энэтхэг охид харчуулд таалагдах гэж биеэ зовоодоггүй аж. 21-р зууны Энэтхэгт нийгэм-соёлын ихээхэн өөрчлөлт болж байхад, Бихар хэмээх бяцхан мужид одоо ч гэсэн «сүйт залуу» хулгайлсаар байгаа гэнэ. Энэ нь хуримын зардлаа хэмнэх гэсэн санаа аж. Нас бие гүйцсэн охинтой эцэг эхчүүд тохирох залууг зүгээр л хулгайлж, хүссэн хүсээгүй албаар гэрлүүлж орхидог гэнэ.

Энэ тухай эртний түүхийн аль ч номноос уншиж болно. Эмэгтэйчүүдийг зүгээр л эд хогшил мэт, дайны олз мэт үздэг байж. Хөрш, зэргэлдээх овог аймаг, улс гүрнээс эхлээд хандсан зүгтээ дайн хийдэг булаан эзлэгчид дээрэмдсэн эд зүйлийн хамтаар өнгө үзэмжтэй эмс хүүхнүүдийг нь авч явдаг байлаа. Төсөөлөөд үз дээ: өнөөдөр орон гэртээ зүв зүгээр цайгаа чанаад сууж байсан хүн, маргааш нь үл таних харь эрийн эхнэр болчихсон, заваан өмдийг нь угаагаад сууж байвал ямар вэ?