Ч.Ганжавхлан:”Ид шидийн орон”-ыг бүрэн хүчин чадлаар нь ажиллуулна гэдэг бол маш том сорилт

“Лантуун дохио” төрийн бус байгууллагын тэргүүн, “Ид шидийн орон” төслийн санаачлагч Ч.Ганжавхлантай ярилцав.

-“Ид шидийн орон” нээлтээ хийгээд багагүй хугацаа өнгөрлөө. Хэзээнээс албан ёсоор үйл ажиллагаагаа эхлүүлэх гэж байна?

-Процессын дагуу зөвшөөрлөө авах гээд л явж байна. Багш, ажилчид маань эндээ байрлаад дотоод ажлуудаа хийж эхэлсэн. “Ид шидийн орон” маань утаа гаргахгүй эко хотхон учраас цахилгааны асуудлаа түргэн шийдвэрлэх хэрэгтэй байна. Үүн дээр холбогдох байгууллагууд дэмжих байр суурьтай байгаа.

-Иргэдээс нэг тэрбум гаруй төгрөг цугласан гэж байгаа. Үүнийг хэрхэн бий болгосон талаараа хуваалцаач?

-Нэг тэрбум төгрөг гэхээр их том тоо сонсогдож байна л даа. Нэг боломжтой хүн шууд 50 сая төгрөг гаргаад өгсөн зүйл байхгүй. Хүн бүрийн сэтгэл шингэсэн нэг зуу, нэг мянган төгрөг нийлж бий болсон. Мөнгөөр үнэлэгдэхгүй зүйлс ч багтаж байгаа. Дунд сургуулийн хүүхдүүд витамин С зараад нэг гэр авч өгөх жишээтэй. Нэг портер ачаа зөөгөөд өгөх, хэдэн шуудай цемент буулгаад өгөх зэрэг хүн бүрийн сэтгэлийн өглөгөөр ёстой л ид шидтэй юм шиг тэрбум төгрөг босоод ирсэн. Монголчууд хүүхдийн төлөө, хүчирхийллийн эсрэг яаж нэгдэж чаддагийн тод жишээ боллоо л гэж хэлмээр байна.

-Төр засаг, хууль хяналтын байгууллагын хүч хүрэхгүй байгаа асуудалд Төрийн бус байгууллагын хувьд хангалттай хэмжээний өөрчлөлт хийлээ гэж харж байна л даа?

-Хангалттай гэж хэзээ ч харж байгаагүй. Илүү их ажилламаар байна. “Ид шидийн орон” 60 хүүхдийг цэцэрлэгт хамруулж, 45 хүүхдийг хамгаалалтад авах боломжтой. Үүний цаана байгаа хүчирхийлэлд өртөж буй 4500 хүүхэд, цэцэрлэгт явж чадахгүй байгаа 60 мянган хүүхдийг яах юм бэ. Энд орсон нь азтай, орж чадаагүй нь азгүй гэх юм уу. Тэр хүүхдүүд монголын ирээдүй болохгүй юу. Тэд ирээдүйд эцэг эх, нийгмийн нэг идэвхтэй хэсэг болно. Төр засгийн зүгээс ч олон ажил хийх байх аа. Хийгээсэй гэж хүлээж байна. Төр засгаа муулаад тултал нь шейр хийгээд явж болох л байсан. Гэхдээ тэглээ гээд хичнээн асуудлыг шийдвэрлэж чадах юм бэ. Бидний хувьд дөнгөж нэг гэрэл асаагаад эхэлж байна. Хоёр дахиа хаана барих вэ гэх мэт хөнгөн асуулт хүмүүс асууж байна. Тэр хүмүүст хэлэхэд гол ажил эхлээгүй байна. Хүүхэд хамгаалах байранд амьдарч байгаа хүүхэд болгоны ард хүчирхийлэл, кейс, бүхэл бүтэн ертөнц байгаа. Энэ болгоныг зөв зохион байгуулж, үйл ажиллагааг жигдлэх, энэ төвийг бүрэн хүчин чадлаар нь ажиллуулна гэдэг бол маш том сорилт. Хоёр байшин бариад л хүүхэд хамгаалагдчихна гэж ойлгож болохгүй. Энд асуудал байгаа болохоор бид ирсэн. Энд ажиллана гэдэг өөрөө аз жаргалтай сайхан ажил биш. Бид энэ асуудлыг шийдвэрлэх гэж ирсэн. Үүнийг өөрчлөх зүрх сэтгэлтэй хүмүүс бүхнээ зориулаад хэдэн жил зүтгэнэ. Үнэхээр сайн үр дүнд хүрээд, жигдэрчихвэл хоёр дахь руугаа орж болно.

-Өөрийн тань хувьд ер нь яагаад энэ асуудалд анхаарлаа хандуулах болов?

-Миний хувьд нэг сонин уншаад эсвэл фейсбүүкээр хараад энэ зүйлийн эсрэг явъя гэж бодоогүй. Би өөрөө хүний наймааны гэрч болж, тэр хүмүүсийн үхэл хагацал, зовлонг нүдээр үзэж, хамт байсан учраас үүний эсрэг ямар нэг зүйл хийх хэрэгтэй гэсэн бодол миний толгойд бат суусан. Миний амьдралд тийм зүйл тохиолдсон. Нэлээн олон эмзэглэл байдаг.

Үргэлжлэлийг энд дарж уншина уу