Өлгийг минь сийлсэн аавтай болохоор амьд явж чаддаг аа би

Сайхан залуу аавынхаа тэргүүнд нь буурал орсныг анх үзээд
Саваагүй томоогүй хүүхэд насаа би тэр жилийн шувуутай буцаасан
Санчиганд нь унах мөнгөн сарны тоолон жаргана даа тэгвэл гэхэд
Санаснаар даанч болохгүй явна ааваа
Бүүвэйт хонгор ижийн дуу мэдээж олон
Бүдэгхэн гардаг зураг шиг, санаатай хийдэг алдаа шиг
Бүхий л орчлонд харин аавын л ач гэж дуулдахгүй
Бүгдийнх нь аав ямар миний аав шиг биш дээ
Амттан зөөлөн 2-оор бялууруулдаг муу ижий минь
Айлын тавагнаас чихэр хармаалж орой болгоно
Аав минь тэгэхгүй ээ
Алаг чулуу хээрээс хормойлж хүүдээ зүслүүлнэ
Алсын замд уулсын нэр тогтоолгож ухаан нэмнэ
Ээдрээт 1000 харгуй төрсөн гэрийн гаднаас эхэлж
Эмээл дээрээ соёмботой унаган хүлгийн нуруунд анх гарахад
Сансарт хүүхэд нь нисэх юм шиг санаж ээж нар цацлаа өргөж гүйдэг
Саахалт ороод эргэх юм шиг санаж аав нар духыг нь ганц үнэрлэдэг
Адгаж ижий нар радио шиг үглэнэ
Амьдралд зөвхөн үнэнийг хэлэх гэж аав нар сумын нүүдэл шиг хаа нэг дуугарна
Бие өвдлөө гэж ижий нар хүүхдээ аргагүй нэг айлгадаг
Битүүхэн дотроосоо нурж аав нар чимээгүйхэн өтөлдөг
Үхэж болохгүй тушаал авсан цэрэг шиг тэд нар
Үрс нь хөлөө олтол цоо эрүүл болж жүжиглэдэг
Ачыг тань хариулна гэж олон жил худлаа ярьлаа
Ачыг нь гаргаж өгчихөөд харин нэг их гавъяатан шиг
Сөөг сөөг гэж хэвтүүлээд номхон тэмээг ноолуулах мэт
Сөөсгөр хэдэн бацаны өмнө хөгшин аавыгаа мөлхүүллээ
Гараа өргөж үг дуугүй дайсандаа бууж өгөх мэт
Гарцаагүй том алгаа дэлгээд та тэднийгээ хөтлөнө
Гариг дэлхийд уянгатай ийм найрагч атлаа
Гангансан хэдэн зээтэйгээ хэдэнтэй хэлд орно
Гадаа нь навчис унаж он жил биднийг унасан навч мэт орхиж
Гайгүй дээ би аавыгаа жаргааж амжина гэж өөрийгөө хуурна
Ганцхан зүрхний цохилт намайг зэмлэн лугшиж
Газар дээр аав минь хүртэл мөнх бусыг сануулдаг аа
Хазайлгаж болохгүй юм шиг нэрээр чинь би овоглосон
Халуун зүрхний уярал хайр гунигийг тань хүртэл өвлөсөн
Өргөстэй орчлонд бүдчээд уйлж суухын цагтаа охин нь
Өлгийг минь сийлсэн аавтай болохоор амьд явж чаддаг аа