Өглөө.мн Шинэ өглөө, Шинэ мэдээлэл
Олноо “Тогдгор” хэмээн өргөмжлөгдсөн, Монгол Улсын гавьяат жүжигчин, алиалагч, нэрт лимбэчин Дашзэгвийн Галсантогтохтой ярилцлаа.
-Галсантогтох гавьяат гэхээр “Ямар Галсантогтох вэ. Тогдгор уу” гэдэг?
-Монголд өөрийнхөө уран бүтээл, бүтээсэн дүрээрээ мөнхөрсөн цөөхөн хүн байдаг юм. Цэнд-Аюуш гэхээр хүн таньдаггүй. Яагаав Ягаан Гажид гэхээр танина. Очирбат гуай гэхээр ямар Очирбат гэнэ. Яагаав нөгөө Итгэлт баян гэнэ. Магсаржав гэхээр бас л танихгүй. Нөгөө Аравсал панз гэдэг. Галсантогтох гэхээр “Нөгөө эстрадын дуучин уу”. Үгүй ээ, Тогдгор гэдэг. Ард түмнээс өгсөн Тогдгор гэдэг энэ цол бол юун Ардын жүжигчин, юун Төрийн шагнал, юун Хөдөлмөрийн баатар. Ингэж ард түмнээсээ цол авдаг тохиолдол цөөхөн. Би энэ нэрэндээ хайртай. Би Галсантогтохоороо биш Тогдгороороо л мөнхөрлөө. Тийм учраас ард түмнээс ирсэн энэ цол бол асар том хүндэтгэл. Тийм ч учраас ховор байдаг юм.
-Та чинь олон төрлийн мэргэжилтэй, олон талт авьяастай хүн шүү дээ?
-Зураач, сийлбэрчин, барималчин, бурханч, дуучин, хөгжимчин, лимбэчин, хошин шогч, сэтгүүлч, нарийн мэргэжлийн тогооч, нарийн мэргэжлийн мужаан. Дээр үед зах зээл дөнгөж эхэлж байхад телевизээр хоолны технологийг цагаар зааж байлаа.
-Хоолны нэвтрүүлэг үү?
-Тийм тийм. Том том буяны хоол, томоохон хүмүүсийн хуримд уригддаг байлаа. Ардчилал дөнгөж эхэлж байхад Хүүхдийн паркийн хойно байдаг өнөө “Выставка”-гийн үзэсгэлэнгийн танхимд гэрийн тавилгын уралдаан зарлах цөөхөн компани оролцоход би гэрийн бүтэн мебель тавилгыг Оросын панераар хийгээд өрсөлдөхөд Румыных гэж хүмүүс андуурч байлаа. Тэгэхэд би хоёрдугаар байр эзэлж билээ. Тэгэхээр би нарийн мэргэжлийн мужаан байгаа биз.
-Та цэрэгт байхдаа төрийн дээд хэмжээний уулзалт, айлчлалд зориулж гарын бэлэг, сувинер хийж байсан гэдэг. Тэр тухайгаа хуучилбал?
-Тэр үед манайх Хятадтай харилцаагүй байсан юм. Тийм ч болохоор тэр үү манайд гадны хүмүүст өгчихөөр бэлэг дурсгалын юм гэж бараг байгаагүй юм. Орос, Чех, Польш, Румынээс л ирсэн жоол юм байдаг байсан. Намайг цэрэгт байхад “Төд хоногийн дотор тийм тийм юм хийгээд бэлэн болго. Гадны тийм хүмүүст өгнө” гэж тушаана. Дээхнэ үед байсандаа дугуй жааз байлаа шүү дээ. Янз бүрийн зурагтай. Тэр чинь миний бүтээл. Гэх мэтчилэнгийн олон юм бий.
-Тэгвэл хэзээ нь та сэтгүүлчээр ажиллаж байв?
-Цэргийн ансамблиас гараад Монголын Зохиолчдын эвлэлийн хорооны дэргэдэх “Ардын үлгэрийн танхим”-д очсон. 1980-аад онд ардын урлаг, язгуур урлагийг хөгжүүл гэсэн Ю.Цэдэнбал даргын тушаал гараад Зохиолчдын хороо Батлан хамгаалах яамны удирдлагууд тохиролцоод намайг тэр танхимд хошин шогч, лимбэчингээр оруулсан. Жилийн дараа би “Утга зохиол урлаг” сонинд сэтгүүлчээр хавсарч ажилладаг болсон л доо. Дээр үеийн сурвалжлагч гэдэг хүн чинь том байлаа шүү дээ. Бүрэн эрхтэй. Том улаан үнэмлэхтэй, аймгийн Намын хороог айлгадаг байсан үе. Тийм л байсан үе шүү дээ. “Тоншуул” дээр нэг л удаа муугаар бичүүлсэн байгууллага тэр жилдээ мянган гавьяа байгуулсан ч хамаагүй булагддаг л байсан. “Тоншуул”-д мэдээ өгдөг л байсан. 1983 оноос Монгол Улсын Циркэд Соёлын яамны тушаалаар алиалагчаар томилогдож тэндээ олон жил ажиллаад 2000 онд тэтгэвэрт гарлаа даа.
1967 онд цэргээс Цэргийн ансамбльд ирсэн. 1968 онд Дэлхийн Залуучуудын 49 дүгээр фестивальд оролцсон юм. Болгарын нийслэл Софид болсон л доо. 120 орны 20 хүн оролцсон тийм том фестивалиас хүрэл медальтай эх орондоо ирж байв.
Үргэлжлэлийг энд дарж уншина уу
